پارگی منیسک و آرتروز زانو

مطلبی که مشاهده میکنید ، ترجمه ی مقاله ای است که در jun 2017 منتشر شده است.

مقدمه:

آیا پارگی منیسک علامت دار (پارگی منیسکی که در فرد ایجاد درد کند) ، با آسیب غضروفی سطح مفصلی مجاور و سایر بخشهای مفصل مرتبط می باشد؟

روش مطالعه :

در مجموع ۱۳۷ بیمار تحت عمل جراحی منیسکوکتومی ( عمل جراحیِ برداشتن قطعه ای از منیسک که دچار پارگی منیسک شده که فیلم آن را میتوانید با کلیک بر روی تاپیک زیر مشاهده کنید ) ، قرار گرفتند.

فیلم کامل عمل جراحی آرتروسکوپی زانو جهت اصلاح پارگی منیسک

این بیماران هیچ نشانه ای از آرتروز واضح در رادیوگرافی و ضایعات غضروف قابل تشخیص ( بیشتر از گرید ۲ ) در MRI نشان ندادند. آسیب دیدگی تروماتیک زانو ( آسیب بر اثر ضربه ) با شرح حال کامل رد شد ( کسانی که آسیب تروماتیک زانو داشتند از مطالعه خارج شدند ، برای اینکه افرادی که در اثر وارد شدن ضربه دچار ضایعات سطح مفصلی شده اند از مطالعه خارج شوند زیرا این مطالعه برای بررسی تاثیر پارگی منیسک بر روی سطح مفصلی میباشد ) . اندیکاسیون عمل منیسککتومی تنها بر اساس علائم بالینی مشخص براب پارگی منیسک انجام شد. علاوه بر طبقه بندی ICRS ، تمام سطوح مفصلی طیف سنجی (NIRS ،near-infrared spectroscopy ، طیف سنجی مادون قرمز نزدیک) مورد بررسی قرار گرفت.

نتایج :

در %۷۶٫۶ (تعداد = ۱۰۵ نفر) از کل زانوها مورد آزمایش ، آسیب غضروفی (ICRS درجه III / IV) مشاهده شد.

در میان این آسیبها %۴۳٫۸ در ناحیه پاتلا ( کشکک زانو ) بود ، در حالی که برای %۳۴٫۳ آنها در سطح غضروفی قسمت داخلی استخوان ران در مفصل زانو و  %۵/۱۷ در سطح غضروفی قسمت داخلی استخوان تیبیا بودند. به ندرت ، این آسیب به ناحیه تروکلا (%۸/۸) یا در قسمت خارجی مفصل زانو مفصل (%۲/۲ استخوان ران ، %۳/۱۵ استخوان تیبیا) پیدا می شود. از نظر الگوی توزیع محل صدمات مفاصل بین بیمارانی که دچار پارگی منیسک داخلی زانو بودند و بیمارانی که دچار پارگی منیسک خارجی بودند ، اختلاف معنی داری مشاهده نشد. 

بحث و نتیجه گیری :

از طریق تحقیقات ما ، تعداد بالایی از بیماران به طور همزمان دچار پارگی دژنراتیو منیسک و ضایعات دژنراتیو سطح مفصلی بودند. میتوان نتیجه گرفت که:

” آسیب منیسک به تنهایی بدون درگیر شدن سطح مفصلی( isolated degenerative meniscus damage )” در بالین وجود ندارد.

بنابراین بسیار محتمل است که پارگی های دژنراتیو منیسک ، به عنوان بخشی از علل تخریب مفصل ، عاملی برای پیشرفت آرتروز تعبیر شود. پیامدهای عملی هنوز نامشخص است. بیماران پس از منیسکتکتومی جزئی نیاز به پیگیری طولانی تر برای تشخیص ضایعات غضروف بالقوه و همچنین پیشرفت OA دارند.

.