جوش نخوردن استخوان و ریسک فاکتورهای آن

  • خانه
  • -
  • دسته‌بندی نشده
  • -
  • جوش نخوردن استخوان و ریسک فاکتورهای آن
جوش نخوردن استخوان و ریسک فاکتورهای آن

مقدمه

با روش های درمانی نوین , اغلب استخوان هایی که دچار شکستگی میشوند , بدون مشکل خاصی بهبود پیدا میکنند . پس از درمان شکستگی , بافت جدید استخوانی شروع به تشکیل شدن میکند و قطعات شکسته را به هم متصل میکند .

 

در این تصویر مشاهده میکنید که بافت جدید استخوانی (Callus) شروع به تشکیل شدن میکند و قطعات شکسته را به هم متصل میکند.

 

برخی از استخوان ها , حتی با بهترین روشهای جراحی و غیر جراحی , بهبود پیدا نمیکنند . در برخی از موارد , وجود ریسک فاکتور های خاصی , باعث میشود که احتمال جوش نخوردن استخوان بیشتر شود .
هنگامی که یک استخوان با شکست در جوش خوردن مواجه شود به آن “Nonunion” میگویند .

 

در این تصویر , گرافی رادیولوژیک اشعه ایکس مربوط به nonunion (جوش نخوردن) استخوان ساق پا را مشاهده میفرمایید.

 

“Deleyed union” هنگامی است که جوش خوردن استخوان مدت زمان بیشتری برای بهبود , نسبت به زمان معمول برای جوش خوردن , نیاز دارد.

 

در این تصویر , گرافی رادیولوژیک اشعه ایکس در نمای قدامی_خلفی(تصویر a) و نمای جانبی(تصویر b) از استخوان درشت نی ساق پا که پس از ۱۰ ماه از زمان شکستگی دچار عارضه ی جوش نخوردن شده است را مشاهده میکنید .نتیجه پس از pulsed electromagnetic feild (PEMF) بر روی محل شکستگی , پس از ۵ ماه از شروع PEMF را در نمای قدامی_خلفی(عکس c) و نمای جانبی(عکس d) مشاهده میفرمایید.

 

جوش خوردن استخوان

برای اینکه استخوان جوش بخورد , استخوان نیاز به ثبات و پایداری مناسب و جریان خون کافی دارد . تغذیه ی مناسب نیز تاثیر بسزایی در جوش خوردن استخوان دارد.

 

  • ثبات محل شکستگی:

تمامی درمانهایی که برای شکستگی استخوان , به کار برده میشود از یک قانون اساس تبعیت میکند : قطعات شکسته باید در حد امکان , به جای خود بازگردند و از جابجایی آنها تا زمان درمان شکستگی جلوگیری شود. برخی شکستگی ها با گچ گیری میتوانند در محل و حالت مورد نظر نگه داری شوند . برخی از شکستگیها نیازمند عمل جراحی و فیکساسیون توسط پیچ و پلاک و پین دارند.

 

فیکساسیون داخلی محل شکستگی

 
 
فیکساسیون خارجی محل شکستگی

 
 
 
فیکساسیون با پین

 
 
فیکساسیون با پیچ

 
 
فیکساسیون به وسیله ی کُنچر

 
 

  • جریان خون :

جریان خون , مواد مورد نیاز برای ترمیم شکستگی را به محل شکستگی می آورد. این مواد شامل اکسیژن , سلول های ترمیم کننده و مواد شیمیایی ضروری برای ترمیم ساخته شده توسط خود بدن (فاکتور های رشد). جریان خون در محل شکستگی معمولاً به صورت خود به خودی در طی فرایند ترمیم , مجدداً ایجاد میگردد.

 

  • تغذیه :

علاوه بر موارد ذکر شده در بالا , استخوان شکسته , برای جوش خوردن به مواد مغذی به اندازه ی کافی نیاز دارد . این مواد شامل پروتئین , کلسیم , ویتامین D و ویتامین C میباشد . مواد مغذی تکمیلی , بیشتر از حد مورد نیاز برای روند جوش خوردگی مؤثر نمیباشد . پزشک در صورت صلاحدید , مواد مغذی تکمیلی را به اندازه ی مورد نیاز برای بیمار تجویز مینماید.

 
 

عوامل خطر برای جوش نخوردن استخوان

  • شکستگی باز

  • شکستگی کامل و یا خورد شده

  • استفاده از تنباکو یا نیکوتین به هر نحوی (سیگار , تنباکو جویدنی , آدامس نیکوتینی , چسب نیکوتینی) ترمیم استخوان را محدود میکند و احتمال جوش نخوردن استتوان را افزایش میدهد

  • سن بالا

  • کم خونی شدید

  • دیابت (قند خون)

  • سطوح پایین ویتامین D

  • کم کاری تیروئید

  • تغذیه نامناسب

  • عفونت

  • NSAID